Afzien

De boot waar we mee onderweg zijn is niet zo groot. Op de fotos heb je mogelijk al een idee gekregen. Hij is, zoals de meeste boten die we hier zien, gebouwd op een wijze waarbij een smalle ranke romp een soort plateau draagt. Dat plateau ligt op enkele horizontale dragers die gebogen op drijvers van bamboe zitten. Tussen de dragers zitten touwnetten waar je prima op kunt chillen. De romp van de boot zal een meter of vier breed zijn en een meter of 25 lang. Op de middenplecht staat een tafel met banken. Daarachter de verhoogde kapiteinshut, niet veel groter dan een wc hokje. Onder de kapitein bevindt zich de machine kamer met daarachter de wc en een keukentje. Het keukentje is denk ik iets kleiner dan de wc, en toch weet de kok heerlijke lunches voor te schotelen. Op het uiteinde van de boot staat een generator die ons van perslucht voorziet. Daarboven een kleine kajuit en een bloedheet zonnedek.Naast ons duikgezelschap bestaat onze expeditie uit: Kalle, onze Duitse expeditieleider die hier al 25 jaar woont en dit soort expedities organiseert (http://www.savedra.com), Filipijnse goedlachse divemaster en gids, een kok, een kapitein, een bedienend meisje (terwijl over het dek zwalken, loopt zij glimlachend over de touwnetten met vier colaflesjes in haar hand) en twee matrozen. Deze laatste mannen kwetteren constant vrolijk Filipijns met elkaar en hebben de gave om steeds onzichtbaar voor je klaar te staan. Wil je je duikfles omhangen dan tilt één die al voor je op, kom je uit het water dan pakken ze camera aan. Het maakt niet uit wat je aangeeft, je vindt het terug in je kratje met duikspullen, en je equipement is al weer klaargemaakt voor een volgende duik. Onze dag ziet er een beetje als volgt uit: 07:00 verzamelen bij het strand (we slapen in hotels op de kant) dan met een rubberboot naar de boot (de Goya) Hier wacht een kop koffie/thee met wat fruit en een klein broodje. Onder de koffie varen we naar de eerste duikstek. Briefing, duiken en dan ontbijt. Gebakken eieren met bacon, cornflakes met fruit; elke dag wordt er wat anders geserveerd. Inmiddels is het dan tegen een uur of tien, half elf. Meteen na elke duik gaat een deel van ons druk aan de slag om vast te leggen wat je zag, hoe lang je dook, hoe diep je zat, etc. We luieren dan een uurtje of twee om het lichaam weer te laten herstellen van de druk onder water. Afhankelijk van hoe ver de volgende duikstek is krijgen we een lunch voor of na  die duik. In het kleine keukentje maakt de kok heerlijke aardappeltjes met gegrild vlees of spaghetti carbonara. In de middag liggen de meesten van ons ergens aan boord te slapen. Er zijn matrasjes en iedereen vindt wel ergens een plekje. Dan is het tijd voor duik nummer drie. Het is inmiddels een uur of drie en rond vieren gaat het al schemeren onder water. Het is dus ook niet raar dat iedereen dan een lamp meeneemt onder water. Er komen in de schemer weer andere dieren tevoorschijn dan overdag. Als we dan uit het water komen treffen we een schaal met vers fruit aan, of een doos koekjes. En meteen wordt er een koud biertje geserveerd of thee voor de die-hards die nog een nachtduik gaan maken. Dan naar de kant naar het hotel, douchen en op zoek naar een restaurantje. De afgelopen twee dagen was dat op Alona Beach op Bohol. Dit is zo'n backpackers dorpje met meer duikshops (5 geteld) dan pinautomaten (één, die het twee dagen niet deed). Na het eten nog even in de bar en dan op tijd naar bed. Gisteren lag ik om 21:15 al in bed. En dit hele ritueel herhaalt zich zo'n zes dagen.  Ja, het is hier afzien!